Ὁ Δῆμος Θεσσαλονίκης, μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη ΟΛΩΝ τῶν παρατάξεων, δώρησε στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα τὸ βρεφοκομεῖο "Ἅγιος Στυλιανὸς"ἀξίας 28 ἐκ. εὐρώ!
Φυσικὰ τὸ τεράστιο αὐτὸ κονδύλι θὰ ἐπιβαρύνει τοὺς δημότες τῆς πόλης...
Μὲ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης, τὸ 1912, ἱδρύθηκε τὸ σωματεῖο «Ἅγιος Στυλιανός», ποὺ ἵδρυσε καὶ τὸ ὁμώνυμο βρεφοκομεῖο, ποὺ ἔκτοτε λειτουργεῖ διαρκῶς, παρέχοντας προστασία, στοργὴ καὶ ἐκπαίδευση σὲ ἔκθετα βρέφη. Ἡ ἵδρυσή του στηρίχτηκε σὲ κληροδότημα τοῦ Θεσσαλονικέως ὁμογενοῦς ἀπὸ τὴ Βενετία Ἀντωνίου Νινή. Τὸ βρεφοκομεῖο διοικεῖται ἀπὸ τὸ1938 ἀπὸ τὸν Δῆμο Θεσσαλονίκης ὑπὸ τὴν ἐπωνυμία «Δημοτικὸ Βρεφοκομεῖο Θεσσαλονίκης Ἅγιος Στυλιανός». Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, διατάχθηκε ἡ ἐγκατάστασή του σὲ κτήριο τῆς ἰσραηλιτικῆς κοινότητας καὶ συγκεκριμένα στὸ σχολεῖο «Καζές», ὅπου στεγάζεται μέχρι σήμερα. Τὸ ἐν λόγω δημοτικὸ σχολεῖο βρισκόταν κτισμένο σὲ ἕναν χῶρο περίπου 1 στρέμματος. Ἔκτοτε, μὲ τὸ πέρασμα τῶν χρόνων, στὸ χῶρο τοῦ βρεφοκομείου ὁ Δῆμος ἐνέταξε ὅμορες ἐκτάσεις, μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα νὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἕναν χῶρο περίπου 14 στρεμμάτων, ποὺ βρίσκονται στὴν καρδιὰ τοῦ 5ου Δημοτικοῦ Διαμερίσματος καὶ θεωρεῖται ἕνα οἰκονομικὸ «φιλέτο» ποὺ ἀνοίγει τὴν ὄρεξη σὲ διάφορους ἐπίδοξους «ἐπενδυτές».
Ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια, ἡ ἰσραηλιτικὴ κοινότητα τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ διὰ τῆς νομικῆς της ὑπηρεσίας νὰ οἰκειοποιηθεῖ ὅλη αὐτὴ τὴν ἔκταση, ἡ ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι τῆς ἀνήκει. Δὲν τόλμησε βεβαίως ποτὲ νὰ διεκδικήσει τὶς παράλογες ἀπαιτήσεις της σὲ δικαστικὲς αἴθουσες. Πάντοτε ἐκινεῖτο ἐκτὸς δικαστικῶν αἰθουσῶν, προσπαθώντας νὰ πείσει τὰ μέλη τῶν διαφόρων δημοτικῶν ἐπιτροπῶν τοῦ Δήμου (Κτηματολογίου κ.λπ.) νὰ εἰσηγηθοῦν θετικὰ καὶ νὰ....φέρουν πρὸς ψήφιση τὴν ἀπαίτησή τους στὸ δημοτικὸ συμβούλιο. Ἡ προηγούμενη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, πρὸς τιμήν της δὲν ὑπέκυψε ποτὲ στὶς παράλογες ἀπαιτήσεις τῆς κοινότητας τῶν ἑβραίων τῆς Θεσσαλονίκης καί, στηριζόμενη καὶ στὶς σχετικὲς γνωμοδοτήσεις τῆς νομικῆς της ὑπηρεσίας (σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες, ἡ κοινότητα, ἂν πήγαινε τὸ θέμα στὰ δικαστήρια, ἴσως κατάφερνε νὰ διεκδικήσει τὸ 1 στρέμμα στὸ ὁποῖο στεγαζόταν τὸ ἀρχικὸ κτίσμα), ἀρνεῖτο νὰ παραπέμψει τὸ θέμα στὸ δημοτικὸ συμβούλιο.
Ὅλα αὐτά, βεβαίως, μέχρι τὴν ἀνάληψη τῆς διοίκησης τοῦ Δήμου ἀπὸ τὸν Γιάννη Μπουτάρη. Τότε, ξαφνικά, ἡ Νομικὴ Ὑπηρεσία τοῦ Δήμου ἄλλαξε γνώμη καὶ γνωμοδότησε ὅτι ὅλη ἡ ἔκταση τῶν 14 στρεμμάτων ἀνήκει στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα καὶ πρέπει νὰ τῆς ἀποδοθεῖ! Τὸ θέμα ἦρθε πρὸς ψήφιση στὸ δημοτικὸ συμβούλιο καί, ὢ τοῦ θαύματος!, τὸ ψήφισαν ΟΛΕΣ οἱ παρατάξεις (ὁ μόνος ποὺ μειοψήφισε, μὲ λευκὴ ψῆφο, ἦταν ὁ δημοτικὸς σύμβουλος τῆς παράταξης τοῦ κ. Γκιουλέκα, ὁ κ. Ἐρωτόκριτος Θεοτοκάτος). Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ Δ.Σ. τῆς Θεσσαλονίκης, ἡ ἔκταση τῶν 14 στρεμμάτων ἐκχωρεῖται στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα καὶ τὸ μόνο ποὺ μένει πιὰ εἶναι νὰ βρεθεῖ ἕνας ἐξωδικαστικὸς συμβιβασμὸς μεταξύ της κοινότητας καὶ τοῦ Δήμου, ὥστε νὰ ἀποζημιωθεῖ ἡ κοινότητα καὶ νὰ παραμείνει σὲ χρήση τοῦ Δήμου ὁ χῶρος γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ λειτουργεῖ τὸ βρεφοκομεῖο!
Σύμφωνα μὲ ἀνάλογες περιπτώσεις, ἡ ἀποζημίωση ἄλλων ἰδιοκτησιῶν ποὺ ἀπαλλοτριώθηκαν ἀπὸ τὸν Δῆμο στὴν περιοχὴ ἀνερχόταν περίπου στὰ 2.000 € ἀνὰ τετραγωνικὸ μέτρο, δηλαδὴ μιλᾶμε γιὰ ἕνα τεράστιο κονδύλι ὕψους περίπου 28.000.000 €, τὸ ὁποῖο θὰ βγεῖ ἀπὸ τὰ ταμεῖα τοῦ Δήμου ἐπιβαρύνοντας τοὺς δημότες τῆς πόλης. Προφανῶς κάπως ἔτσι ἐννοεῖ ὁ δήμαρχος, στὸν ἀπολογισμό του γιὰ τὸ 2012, τὴν ὀρθολογικὴ ἀξιοποίηση τῆς δημοτικῆς περιουσίας πρὸς ὄφελος τῶν δημοτῶν!
Πρόκειται γιὰ μία ἥττα ποὺ δόθηκε ἀμαχητί, γιὰ ἕνα τεράστιο ἔγκλημα σὲ βάρος τῶν συμφερόντων τοῦ Δήμου, γιὰ τὸ ὁποῖο συνυπεύθυνη δὲν εἶναι μόνον ἡ διοίκηση τοῦ Μπουτάρη καὶ τῶν συνεργατῶν του, ἀλλὰ τὸ σύνολο τῶν δημοτικῶν συμβούλων ὅλων τῶν παρατάξεων, ποὺ δέχθηκαν νὰ ψηφίσουν αὐτὴν τὴν ἀπόφαση ντροπῆς γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ Δήμου τῆς Θεσσαλονίκης. Εἶναι πραγματικὰ ἀπορίας ἄξιο, πῶς δὲν βρέθηκε μία ἔστω παράταξη νὰ ζητήσει τὴν ἀναβολὴ τῆς συζήτησης ἑνὸς τόσο σημαντικοῦ θέματος, ποὺ θὰ ζημιώσει σὲ τεράστιο βαθμὸ τὰ οἰκονομικά του Δήμου καὶ σίγουρα θὰ ἀποτελέσει προηγούμενο καὶ γιὰ ἄλλες παράλογες ἀπαιτήσεις, εἴτε τῆς ἰσραηλιτικῆς κοινότητας εἴτε ἄλλων ἐπίδοξων ἁρπάγων τῆς δημοτικῆς περιουσίας.
Τὸ θέμα φυσικὰ δὲν κλείνει ἐδῶ. Μπορεῖ οἱ ἐκλεκτοὶ τῶν δημοτῶν τῆς Θεσσαλονίκης νὰ μὴ στάθηκαν στὸ ὕψος τους καὶ ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν τους, ἀλλὰ ἡ δημοτικὴ κίνηση πολιτῶν «Θεσσαλονίκη Πόλη Ἑλληνικὴ» δὲν πρόκειται νὰ μείνει ἀδρανής. Ἤδη οἱ νομικοὶ σύμβουλοί της κινοῦνται καὶ συλλέγουν τὰ ἀπαραίτητα στοιχεῖα, ὥστε νὰ λογοδοτήσουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι ἡ δημοτικὴ περιουσία εἶναι τσιφλίκι τοῦ πατέρα τοὺς (ἂν καὶ ἂν ἦταν ἔτσι, μᾶλλον θὰ τὴ σέβονταν περισσότερο). Εἶναι βεβαίως χαρακτηριστικὴ ἡ προσπάθεια τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ Δήμου νὰ ἐμποδίσουν τὸ ἔργο τῶν νομικῶν συμβούλων τῆς παράταξής μας, ἀφοῦ ἀρνοῦνται μὲ διάφορες αἰτιάσεις νὰ μᾶς δώσουν ἀντίγραφο τῆς γνωμοδότησης τῆς Νομικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Δήμου καὶ μᾶς παραπέμπουν στὴν Πολεοδομία γιὰ νὰ προμηθευτοῦμε τοὺς τίτλους ἰδιοκτησίας, ποὺ «ἀποδεικνύουν» ὅτι ἡ ἐν λόγω ἔκταση ἀνήκει στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα.
Τὸ ἀδυσώπητο ἐρώτημα ὅμως παραμένει: Τί εἶναι αὐτὸ ποῦ ἐμπόδισε τὴ διοίκηση Μπουτάρη νὰ ἀφήσει νὰ ὁδηγηθεῖ τὸ θέμα στὰ δικαστήρια ἐκ μέρους τῆς κοινότητας; Τὸ δικαστικὸ κόστος, μήπως; Δὲν ἀξίζει ἄραγε νὰ διατεθοῦν καὶ 2-3.000 € προκειμένου νὰ δοθεῖ μία μάχη γιὰ τὴν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ Δήμου ἐπὶ μίας ἐκτάσεως ἀξίας 28.000.000 €; Ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ κρύφτηκαν πίσω ἀπὸ μία γνωμοδότηση κάποιων νομικῶν συμβούλων καὶ χάρισαν αὐτὴ τὴν περιουσία σὲ τρίτους; Τὸ ποιοὶ εἶναι, βεβαίως, τὸ ξέρουμε πολὺ καλά. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρουμε εἶναι ἂν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸ μέγεθος τῶν (τουλάχιστον) πολιτικῶν εὐθυνῶν τους ποὺ ἐπισύρει πλέον ἡ ἀπόφασή τους...
Γιάννης Κουριαννίδης - Ὑποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Ἐπικεφαλῆς Δημοτικῆς Κίνησης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ἑλληνικὴ»
Μὲ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης, τὸ 1912, ἱδρύθηκε τὸ σωματεῖο «Ἅγιος Στυλιανός», ποὺ ἵδρυσε καὶ τὸ ὁμώνυμο βρεφοκομεῖο, ποὺ ἔκτοτε λειτουργεῖ διαρκῶς, παρέχοντας προστασία, στοργὴ καὶ ἐκπαίδευση σὲ ἔκθετα βρέφη. Ἡ ἵδρυσή του στηρίχτηκε σὲ κληροδότημα τοῦ Θεσσαλονικέως ὁμογενοῦς ἀπὸ τὴ Βενετία Ἀντωνίου Νινή. Τὸ βρεφοκομεῖο διοικεῖται ἀπὸ τὸ1938 ἀπὸ τὸν Δῆμο Θεσσαλονίκης ὑπὸ τὴν ἐπωνυμία «Δημοτικὸ Βρεφοκομεῖο Θεσσαλονίκης Ἅγιος Στυλιανός». Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, διατάχθηκε ἡ ἐγκατάστασή του σὲ κτήριο τῆς ἰσραηλιτικῆς κοινότητας καὶ συγκεκριμένα στὸ σχολεῖο «Καζές», ὅπου στεγάζεται μέχρι σήμερα. Τὸ ἐν λόγω δημοτικὸ σχολεῖο βρισκόταν κτισμένο σὲ ἕναν χῶρο περίπου 1 στρέμματος. Ἔκτοτε, μὲ τὸ πέρασμα τῶν χρόνων, στὸ χῶρο τοῦ βρεφοκομείου ὁ Δῆμος ἐνέταξε ὅμορες ἐκτάσεις, μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα νὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἕναν χῶρο περίπου 14 στρεμμάτων, ποὺ βρίσκονται στὴν καρδιὰ τοῦ 5ου Δημοτικοῦ Διαμερίσματος καὶ θεωρεῖται ἕνα οἰκονομικὸ «φιλέτο» ποὺ ἀνοίγει τὴν ὄρεξη σὲ διάφορους ἐπίδοξους «ἐπενδυτές».
Ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια, ἡ ἰσραηλιτικὴ κοινότητα τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ διὰ τῆς νομικῆς της ὑπηρεσίας νὰ οἰκειοποιηθεῖ ὅλη αὐτὴ τὴν ἔκταση, ἡ ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι τῆς ἀνήκει. Δὲν τόλμησε βεβαίως ποτὲ νὰ διεκδικήσει τὶς παράλογες ἀπαιτήσεις της σὲ δικαστικὲς αἴθουσες. Πάντοτε ἐκινεῖτο ἐκτὸς δικαστικῶν αἰθουσῶν, προσπαθώντας νὰ πείσει τὰ μέλη τῶν διαφόρων δημοτικῶν ἐπιτροπῶν τοῦ Δήμου (Κτηματολογίου κ.λπ.) νὰ εἰσηγηθοῦν θετικὰ καὶ νὰ....φέρουν πρὸς ψήφιση τὴν ἀπαίτησή τους στὸ δημοτικὸ συμβούλιο. Ἡ προηγούμενη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου, πρὸς τιμήν της δὲν ὑπέκυψε ποτὲ στὶς παράλογες ἀπαιτήσεις τῆς κοινότητας τῶν ἑβραίων τῆς Θεσσαλονίκης καί, στηριζόμενη καὶ στὶς σχετικὲς γνωμοδοτήσεις τῆς νομικῆς της ὑπηρεσίας (σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες, ἡ κοινότητα, ἂν πήγαινε τὸ θέμα στὰ δικαστήρια, ἴσως κατάφερνε νὰ διεκδικήσει τὸ 1 στρέμμα στὸ ὁποῖο στεγαζόταν τὸ ἀρχικὸ κτίσμα), ἀρνεῖτο νὰ παραπέμψει τὸ θέμα στὸ δημοτικὸ συμβούλιο.
Ὅλα αὐτά, βεβαίως, μέχρι τὴν ἀνάληψη τῆς διοίκησης τοῦ Δήμου ἀπὸ τὸν Γιάννη Μπουτάρη. Τότε, ξαφνικά, ἡ Νομικὴ Ὑπηρεσία τοῦ Δήμου ἄλλαξε γνώμη καὶ γνωμοδότησε ὅτι ὅλη ἡ ἔκταση τῶν 14 στρεμμάτων ἀνήκει στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα καὶ πρέπει νὰ τῆς ἀποδοθεῖ! Τὸ θέμα ἦρθε πρὸς ψήφιση στὸ δημοτικὸ συμβούλιο καί, ὢ τοῦ θαύματος!, τὸ ψήφισαν ΟΛΕΣ οἱ παρατάξεις (ὁ μόνος ποὺ μειοψήφισε, μὲ λευκὴ ψῆφο, ἦταν ὁ δημοτικὸς σύμβουλος τῆς παράταξης τοῦ κ. Γκιουλέκα, ὁ κ. Ἐρωτόκριτος Θεοτοκάτος). Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ Δ.Σ. τῆς Θεσσαλονίκης, ἡ ἔκταση τῶν 14 στρεμμάτων ἐκχωρεῖται στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα καὶ τὸ μόνο ποὺ μένει πιὰ εἶναι νὰ βρεθεῖ ἕνας ἐξωδικαστικὸς συμβιβασμὸς μεταξύ της κοινότητας καὶ τοῦ Δήμου, ὥστε νὰ ἀποζημιωθεῖ ἡ κοινότητα καὶ νὰ παραμείνει σὲ χρήση τοῦ Δήμου ὁ χῶρος γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ λειτουργεῖ τὸ βρεφοκομεῖο!
Σύμφωνα μὲ ἀνάλογες περιπτώσεις, ἡ ἀποζημίωση ἄλλων ἰδιοκτησιῶν ποὺ ἀπαλλοτριώθηκαν ἀπὸ τὸν Δῆμο στὴν περιοχὴ ἀνερχόταν περίπου στὰ 2.000 € ἀνὰ τετραγωνικὸ μέτρο, δηλαδὴ μιλᾶμε γιὰ ἕνα τεράστιο κονδύλι ὕψους περίπου 28.000.000 €, τὸ ὁποῖο θὰ βγεῖ ἀπὸ τὰ ταμεῖα τοῦ Δήμου ἐπιβαρύνοντας τοὺς δημότες τῆς πόλης. Προφανῶς κάπως ἔτσι ἐννοεῖ ὁ δήμαρχος, στὸν ἀπολογισμό του γιὰ τὸ 2012, τὴν ὀρθολογικὴ ἀξιοποίηση τῆς δημοτικῆς περιουσίας πρὸς ὄφελος τῶν δημοτῶν!
Πρόκειται γιὰ μία ἥττα ποὺ δόθηκε ἀμαχητί, γιὰ ἕνα τεράστιο ἔγκλημα σὲ βάρος τῶν συμφερόντων τοῦ Δήμου, γιὰ τὸ ὁποῖο συνυπεύθυνη δὲν εἶναι μόνον ἡ διοίκηση τοῦ Μπουτάρη καὶ τῶν συνεργατῶν του, ἀλλὰ τὸ σύνολο τῶν δημοτικῶν συμβούλων ὅλων τῶν παρατάξεων, ποὺ δέχθηκαν νὰ ψηφίσουν αὐτὴν τὴν ἀπόφαση ντροπῆς γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ Δήμου τῆς Θεσσαλονίκης. Εἶναι πραγματικὰ ἀπορίας ἄξιο, πῶς δὲν βρέθηκε μία ἔστω παράταξη νὰ ζητήσει τὴν ἀναβολὴ τῆς συζήτησης ἑνὸς τόσο σημαντικοῦ θέματος, ποὺ θὰ ζημιώσει σὲ τεράστιο βαθμὸ τὰ οἰκονομικά του Δήμου καὶ σίγουρα θὰ ἀποτελέσει προηγούμενο καὶ γιὰ ἄλλες παράλογες ἀπαιτήσεις, εἴτε τῆς ἰσραηλιτικῆς κοινότητας εἴτε ἄλλων ἐπίδοξων ἁρπάγων τῆς δημοτικῆς περιουσίας.
Τὸ θέμα φυσικὰ δὲν κλείνει ἐδῶ. Μπορεῖ οἱ ἐκλεκτοὶ τῶν δημοτῶν τῆς Θεσσαλονίκης νὰ μὴ στάθηκαν στὸ ὕψος τους καὶ ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν τους, ἀλλὰ ἡ δημοτικὴ κίνηση πολιτῶν «Θεσσαλονίκη Πόλη Ἑλληνικὴ» δὲν πρόκειται νὰ μείνει ἀδρανής. Ἤδη οἱ νομικοὶ σύμβουλοί της κινοῦνται καὶ συλλέγουν τὰ ἀπαραίτητα στοιχεῖα, ὥστε νὰ λογοδοτήσουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι ἡ δημοτικὴ περιουσία εἶναι τσιφλίκι τοῦ πατέρα τοὺς (ἂν καὶ ἂν ἦταν ἔτσι, μᾶλλον θὰ τὴ σέβονταν περισσότερο). Εἶναι βεβαίως χαρακτηριστικὴ ἡ προσπάθεια τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ Δήμου νὰ ἐμποδίσουν τὸ ἔργο τῶν νομικῶν συμβούλων τῆς παράταξής μας, ἀφοῦ ἀρνοῦνται μὲ διάφορες αἰτιάσεις νὰ μᾶς δώσουν ἀντίγραφο τῆς γνωμοδότησης τῆς Νομικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Δήμου καὶ μᾶς παραπέμπουν στὴν Πολεοδομία γιὰ νὰ προμηθευτοῦμε τοὺς τίτλους ἰδιοκτησίας, ποὺ «ἀποδεικνύουν» ὅτι ἡ ἐν λόγω ἔκταση ἀνήκει στὴν ἰσραηλιτικὴ κοινότητα.
Τὸ ἀδυσώπητο ἐρώτημα ὅμως παραμένει: Τί εἶναι αὐτὸ ποῦ ἐμπόδισε τὴ διοίκηση Μπουτάρη νὰ ἀφήσει νὰ ὁδηγηθεῖ τὸ θέμα στὰ δικαστήρια ἐκ μέρους τῆς κοινότητας; Τὸ δικαστικὸ κόστος, μήπως; Δὲν ἀξίζει ἄραγε νὰ διατεθοῦν καὶ 2-3.000 € προκειμένου νὰ δοθεῖ μία μάχη γιὰ τὴν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ Δήμου ἐπὶ μίας ἐκτάσεως ἀξίας 28.000.000 €; Ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ κρύφτηκαν πίσω ἀπὸ μία γνωμοδότηση κάποιων νομικῶν συμβούλων καὶ χάρισαν αὐτὴ τὴν περιουσία σὲ τρίτους; Τὸ ποιοὶ εἶναι, βεβαίως, τὸ ξέρουμε πολὺ καλά. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρουμε εἶναι ἂν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸ μέγεθος τῶν (τουλάχιστον) πολιτικῶν εὐθυνῶν τους ποὺ ἐπισύρει πλέον ἡ ἀπόφασή τους...
Γιάννης Κουριαννίδης - Ὑποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Ἐπικεφαλῆς Δημοτικῆς Κίνησης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ἑλληνικὴ»